In Nederland zijn begraven en cremeren de bekendste en meest gangbare vormen van toegestane lichaamsbestemming. In de toekomst komen daar hopelijk ook de mogelijkheden tot veraarden (composteren) en resomeren (alkalische hydrolyse) bij.
De keuze voor begraven of cremeren is een heel persoonlijke. Misschien is er een familiegraf, vindt men het fijn dat er een duidelijke herdenkplek is om naar toe te gaan, of spreekt de traditie je aan. Voor cremeren kan je eigenlijk hetzelfde zeggen: as kan uitgestrooid worden op een mooie plek, bij familie thuis worden neergezet of een klein beetje kan verwerkt worden in bijvoorbeeld een sieraad.
Begraven:
Begraven houdt in dat het lichaam van de overledene in een kist, mand of wade wordt gelegd en in de aarde wordt geplaatst. Dit gebeurt meestal op een begraafplaats, waar later een grafsteen of ander gedenkteken geplaatst kan worden. Deze plek dient als een blijvende herinnering aan je dierbare.
Begraven is een eeuwenoude traditie, waar veel mensen tegenwoordig ook nog troost uit halen. Een graf biedt een vaste plek om naar terug te keren, om te herdenken en om te rouwen. Het biedt een gevoel van nabijheid en troost, wetende dat je dierbare rust op een mooie, verzorgde
plek.
Natuurbegraven:
Op enkele plekken in Nederland zijn er zogenaamde ‘natuurbegraafplaatsen’ ingericht. Vaak is dit voormalig boerenland, een (deel van een) bos of heide.
Op een natuurbegraafplaats staat zoals het woord al zegt, de natuur voorop en kan zij vrij haar gang gaan. Natuurbegraven is eigenlijk de oudste vorm van begraven; het lichaam de overledene wordt ‘teruggegeven’ aan de aarde waar deze weer opgenomen wordt in de cirkel van het leven.
Omdat het eigenlijk natuurgebieden zijn, is natuurbegraven wel aan een aantal regels gebonden. Zo mag de kist, wade of mand alleen van natuurlijk afbreekbare materiaal gemaakt worden, is het niet toegestaan de overledene te kleden in synthetische kleding en mag er ook geen grafmonument geplaatst worden. De meeste natuurbegraafplaatsen hebben voor dit laatste een alternatief bedacht, vaak in de vorm van een houten boomschijf van een lokale boom waar de naam en geboorte-/overlijdensdata in gebrand kunnen worden. Dit natuurlijke monument zal in de loop van de tijd ook door de natuur worden opgenomen.
Deze graven worden niet geruimd en je hebt op een natuurbegraafplaats zogenaamde ‘eeuwige grafrust’. Naasten krijgen de coordinaten van het graf en kunnen deze zo op elk moment terugvinden (dus ook zonder monument).
Cremeren:
Bij cremeren wordt het lichaam van de overledene in een crematieoven geplaatst, waar het door middel van hitte wordt omgezet in as. Deze as kan vervolgens op verschillende manieren worden bewaard of verstrooid, afhankelijk van jouw wensen en die van je dierbare.
Cremeren biedt veel flexibiliteit en mogelijkheden om het afscheid precies zo vorm te geven als jij wilt. Het biedt de kans om op een intieme manier verbonden te blijven met je dierbare, bijvoorbeeld door de as thuis te bewaren, te verstrooien op een plek die speciaal voor jullie is of een deeltje ervan te verwerken in een sieraad of kunstwerk. Zo kun je op een persoonlijke en blijvende manier herinneringen koesteren.